Świat Lily

No to raz jeszcze
Jestem Asia i za cztery miesiące kończę 18 lat (do czego to już skreślam dni w kalendarzu xD). Jestem przeokropną gadułą. Kocham pisać. Piszę na wszystkim, od chusteczki zaczynając, poprzez telefon na scenariuszu spektaklu skończywszy (tak, przyznaję, dzisiaj na próbie nie zajmowałam się wogóle spektaklem, przepraszam!). Generalnie nadużywam słowa 'generalnie', emotikonek i M&Msów. Nie pałam sympatią do klawisza Enter, więc go rzadko stosuję (choć ostatnio powoli się z nim przepraszam!). Próbuję swoich sił w różnych dziedzinach, w tym właśnie w amatorskim teatrze słowa, działającym w Gliwicach.
Z Potterem się praktycznie wychowałam, i nie zamierzam z niego wyrastać. Swoje pierwsze kroki w pisarstwie podejmowałam właśnie na bazie historii Lily i Jamesa, ale teraz postanowiłam wymyślać własne. Obecnie piszę dwa opowiadania na raz (ale nie na blogu, tylko jak już napisałam na czym popadnie) jedno to zwykły romans a drugie to romans historyczno-gotycki. Nie planuję ich narazie nigdzie publikować ale zobaczymy co mi kiedyś do głowy strzeli .
Z twórczością Naniny jestem już od ładnych paru lat. W sumie to od połowy lilkaevans16 i nie pozwolę jej sobie odebrać. Długo nie komentowałam rozdziałów. Zaczęłam dopiero w zeszłym roku i już zostałam .
Pozdrawiam wszystkich i do zobaczenia na forum

Spotkały się trzy gaduły? Nie wiem jak wy ale ja nie widzę nic złego w gadaniu i czuję się urażona zawsze, kiedy rodzice wyganiają mnie z pokoju kiedy właśnie opowiadam im cały swój dzień z milionami szczegółów - tak, moja własna rodzina ze mną nie daje rady wytrzymywać!

Ja nadrabiam godziny milczenia w czasie wykładów Tak, zawsze wtedy! Jestem takim mistrzem, że mówią mi "Nie teraz!!" a ja odwracam się i nadal mówiąc wracam do pokoju i jeszcze u siebie kończę myśl, tak się nakręcam że nie da rady przestać! Dlatego teraz nauczyłam się gadać z bohaterami, muszę wyrzucać z siebie trochę słów ;D

Mnie ostatnio tata notorycznie kupuje batoniki krówki mordoklejki... Ciekawe, prawda?

W klasach 1-3 szkoły podstawowej nie dostawałam nagród bo za dużo rozmawiałam na lekcjach Teraz nadal mówię na okrągło i czasem wprost nie idzie ze mną wytrzymywać chociaż nauczyłam się w czasie zajęć milczeć, bo to nie przystoi studentce rozmawiać w czasie wykładów a po za tym jak już na nie chodzę to zwykle korzystam ile się da więc to bezsens. Ale nadrabiam w przerwach i domu, w skrajnych wypadkach mówię sama do siebie albo gadam z bohaterami - zwykle kłócę, tak jak teraz robię to z Lupinem buntującym się przed nogą w wiadrze z betonem... Uparciuch, a przecież nie tylko on oberwie!
Bohaterowie!

Na ulicy cieszę się jak głupia sama do siebie zawsze, ale tym się nie przejmuję. Z zasady jestem człowiekiem który śmieje się cały czas, taka moja radosna natura i nie przeszkadza mi szczerzenie się jak kretynka do samej siebie na ulicy. Do tego miewam za dużo energii i albo chodzę w tempie małego samochodziku albo biegam, więc w ogóle wyglądać muszę zabawnie.
Już się dogadaliśmy ;D Po za tym właśnie wpadła mi do głowa słodka scenka z tym związana i nie mogę sobie tego darować a Lupinowi nic nie będzie

Biedny Lupin i jedo biedna noga. Lubisz się pstwić nas bohaterami co? Przyznaj się:) Śmiech jest zdrowy ponoć więc to dobrze, że jesteś wesoła:) I nawet nie próbuj być powazna. Dziwnie to wygląda u ludzi którzy sa z natury weseli. Moja kolezanka-straszna  śmieszka- przez dwa dni była poważna. Wierz mi wszyscy ja rozśmieszli bo aż dziwnie wyglądal i prawie wcale się nie odzywała. Przeszło jej, ale nigdy więcej.