Świat Lily

Ja tam zawsze twierdzę, że Rowling by umarła gdyby zobaczyła CO ja z nimi robię, serio Padłaby jak nic

Co do traumy się zgadzam Co do Lexie i Eddiego - trzeba mieć tak zryty łeb jak ja, żeby ich wymyślić, nie sądzę by ktoś mi ich zazdrościł

No widzisz mój problem polega na tym, że ja po prostu nie lubię i nie umiem tworzyć postaci normalnych Sama mam nierówno pod sufitem a mówi się, że bohaterowie mają wiele z autora Prawda jest taka, że ja od zawsze uważałam, że April ma ze mnie najwięcej, chociaż muszę się przyznać, że traktowałam ją bardziej jako to, kim chciałabym i być może mogłabym być. Bo April ma po mnie gadanie jak nakręcona, tą pogodę ducha, że czepia się jak rzep i nie puszcza, że bywa irytująca, zakręcona i niezdarna. Ale równocześnie ona ma w sobie siłę i odwagę której mnie brakuje chociaż... Uczę się od niej i ostatnio mam w sobie więcej śmiałości Można więc powiedzieć, że pisząc o April nauczyłam się mniej bać życia, ha...  No jak mówiłam, autor oddaje wiele siebie w bohaterów a ja pewnie nie zdaję sobie sprawy ile mnie jest w nich... Musiałabym zapytać przyjaciół

Z Ligi już skorzystałam
Hmm... No zazwyczaj oddaje się swoim postaciom cząstkę siebie... Ja zawsze traktuję moje bohaterki jako takie odbicia mnie (jaka chciałabym być) i pewnie dlatego tak łatwo jest mi je potem znielubić, bo ja... hmm... Potrafię być irytująca i trudna